O grzybie MAITAKE

Maitake (Grifola frondosa) to orientalny grzyb, który zdobywa rosnącą popularność na całym globie ze względu na swoje niezwykłe właściwości. Nie tylko wyróżnia się wyjątkowym smakiem, lecz także obfituje w wartościowe składniki, takie jak niacyna, tiamina, biotyna, kwas foliowy, polisacharydy, witaminy, minerały i pierwiastki śladowe, takie jak żelazo, cynk, potas czy magnez.

Właściwości grzyba maitake:

• lepsze trawienie
• mocne stawy i kości
• poprawa pamięci
• poprawa samopoczucia
• poprawa wyglądu skóry
• wsparcie układu nerwowego
• pomoc w okresie menopauzy
• wzmocnienie odporności

Maitake często nazywany jest “tańczącym grzybem,” co wiąże się z legendą opowiadającą o grupie mnichów, którzy natknęli się na ten cenny grzyb podczas swojej pielgrzymki. Ekscytacja mnichów była tak ogromna, że zaczęli tańczyć z radości, nadając Maitake to nietypowe miano.

Maitake zwykle występuje na korzeniach starych buków, rzadziej lipach, kasztanowcach i pniach buków. Rośnie przez wiele lat na powalonych pniach, charakteryzując się długotrwałą obecnością w tych samych miejscach przez kolejne lata [1].

Grzyb Maitake jest źródłem wysokiej zawartości białka, witamin, minerałów oraz błonnika. Co więcej, jest bogaty w polisacharydy, w tym beta-glukany, które wykazują silne właściwości wzmacniające układ odpornościowy [2].

Maitake zmniejsza odkładanie się tłuszczu w postaci tkanki tłuszczowej, dlatego w naturalny sposób wspiera odchudzanie. W ludowej medycynie grzyb ten uchodził za bardzo wartościowe odkrycie. Stosowano go przy nadciśnieniu, cukrzycy, przeciw otyłości i osłabieniu odporności. Jego potencjał wynika głównie z obecności silnie działających polisacharydów, zwłaszcza beta-glukanu, który intensywnie stymuluje układ immunologiczny [3].

Ostatnie badania prof. dr Urlike Lindequist z Uniwersytetu Greifswalda* odkryły, że grzyb Maitake dzięki dużej zawartości ergosterolu i prowitaminy D, która stymuluje tworzenie i mineralizację kości, może być przydatny w zapobieganiu i leczeniu osteoporozy [4]

_________

Bibliografia :

• Grzywnowicz G., Depczyk P. (red). Grzyby prozdrowotne: przyrodolecznictwo z tradycją odkryte na nowo / ze wstępem mikologicznym. Wyd. Dedal, Warszawa 2014. [1] [2][3]
• Lindequist U., Lesnau A., Teuscher E., Pilgrim H.: Badania aktywności przeciwwirusowej ergosterolu. Pharmazie 1989; s. 579-580 [4].